Oprah Winfrey
Μόδα οι γάμοι α λα ελληνικά
Η Σαντορίνη ανταγωνίζεται τη Χαβάη στις λίστες με τους καλύτερους γαμήλιους προορισμούς
Από τα μέσα Μαρτίου, η βρετανική καλωδιακή τηλεόραση UKTV προβάλλει μια εκπομπή που αφορά άμεσα τη χώρα μας. Στο «Nice Day for a Greek Wedding», η Σαντορίνη, η Ρόδος και η Κεφαλονιά έχουν την τιμητική τους.
Οι Βρετανοί τηλεθεατές είναι συνηθισμένοι σε τηλεοπτικές σειρές του τύπου «Τέσσερις Γάμοι», όπου οι νύφες... μαλλιοτραβιούνται για το ποια θα κερδίσει τον ονειρεμένο μήνα του μέλιτος. Το «Nice Day» αποτελεί ένα υβριδικό είδος, κάτι ανάμεσα σε ντοκιμαντέρ και ριάλιτι το οποίο επικεντρώνεται σε ξένα ζευγάρια που έχουν επιλέξει να παντρευτούν στην Ελλάδα.
Στους ρυθμούς του «Μάμα Μία!», όπως υποστηριζει το ίδιο το κανάλι: «Μετά την επιτυχία της ταινίας “Μάμα Μία!” […] η Ελλάδα έχει γίνει εκλεκτός προορισμός για τους 50.000 Βρετανούς που αποφασίζουν να παντρευτούν στο εξωτερικό κάθε χρόνο»... Ανεξάρτητα αν στην ιστοσελίδα του καναλιού υπάρχει μια έμφαση στις δραματικές «επιπλοκές» για λόγους μάρκετινγκ (είδαμε αποσπάσματα και αποφασίσαμε ότι το πείσμα κάποιων... γαϊδουριών και μια απρόσμενη καταιγίδα δεν είναι αρκετά για να αποτρέψουν κάποιον που σκέφτεται σοβαρά να παντρευτεί στη χώρα μας...), η ίδια η τηλεοπτική σειρά αποτελεί μια άριστη και μάλιστα δωρεάν διαφήμιση της Ελλάδας στο Ηνωμένο Βασίλειο, λίγο πριν αρχίσει η καλοκαιρινή σεζόν.
Οι επαγγελματίες
Ακόμα και «ειδικοί» θα συμφωνήσουν. Γιατί τον πρωταγωνιστικό ρόλο στη σειρά έχουν οι επαγγελματίες wedding planners των νησιών, που ανέλαβαν να εργαστούν πέρυσι μπροστά στις κάμερες, παρουσιάζοντας αυτό που κάνουν κάθε χρόνο, από 20 έως και 70 φορές: την οργάνωση του γάμου ζευγαριών της αλλοδαπής στην Ελλάδα. Αυτές οι κυρίες, που κυκλοφορούσαν με μικρόφωνα επί εβδομάδες, θα σας πουν ότι το «Μάμα Μία!» ίσως να βοήθησε τη Σκόπελο, αλλά «ότι η Σαντορίνη, για παράδειγμα, ανταγωνίζεται εδώ και χρόνια τη Χαβάη σε κάποιες λίστες με τους καλύτερους γαμήλιους προορισμούς στον κόσμο».
Στην τηλεοπτική σειρά παντρεύονται ζευγάρια από την Αμερική, τη Ρωσία, τη Νέα Ζηλανδία, και πάει λέγοντας...
Από τα αριθμητικά στοιχεία φαίνεται ότι οι Βρετανοί αποτελούν την πλειονότητα. Και όχι μόνο στους κλασικά αγαπημένους προορισμούς των Αγγλων, όπως είναι π. χ. η Ρόδος, παρόλο που κι εκεί, σύμφωνα με την Justine King-Diakou από το www. unforgettablerhodesweddings. com, «ένα μέρος από μόνο του στο νησί οργανώνει πάνω από 500 γάμους τη σεζόν».
«Οι γάμοι μεταξύ Βρετανών αποτελούν σχεδόν το 65% των γάμων που οργανώνουμε κάθε χρόνο» λέει στην «Κ» η κ. Λίλα Κωνσταντινίδη από το πρακτορείο Heliotopos στη Σαντορίνη (http: //weddings. heliotopos. net). «Οι λόγοι είναι πολλοί: ο ελληνικός καλός καιρός, η ισχυρή κουλτούρα και η ιστορία, αλλά και το χαμηλότερο κόστος του γάμου σε σχέση με αυτό που θα πλήρωναν στο Ηνωμένο Βασίλειο. Με αυτό τον τρόπο, τα ζευγάρια συνδυάζουν και τον μήνα του μέλιτος».
Παραδοσιακά
Στην Κεφαλονιά τα ποσοστά αλλάζουν. Το 50% των γάμων που οργανώνει η Βρετανίδα Rachael Antonatos, η οποία «τρέχει» με τον Ελληνα σύζυγό της το www. cephalonia-concie-rge. com, αφορά «Ελληνοαμερικανούς, Ελληνοαυστραλούς και Ελληνοκαναδούς, που αναζητούν μια καθαρά παραδοσιακή τελετή, χωρίς να φοβούνται τα υψηλά κόστη».
Και από Ασία
Δεν είναι όμως μόνον οι γάμοι με την αυστηρή έννοια του τυπικού της τελετής και τα συνακόλουθα. Σύμφωνα με όσα λέει στην «Κ» η κ. Στέλλα Χανιώτη, εκπροσωπώντας το www. weddingsinsantorini. eu, «τα τελευταία χρόνια αυξάνεται η αγορά του post wedding photo shoot, κυρίως από ζευγάρια ασιατικής καταγωγής που ταξιδεύουν στη Σαντορίνη, νοικιάζουν ένα νυφικό, βάφονται κ. λπ., για να φωτογραφηθούν με φόντο την ξακουστή θέα. Υπάρχουν επίσης οι συμβολικοί γάμοι και η ανανέωση των όρκων, τα οποία μαζί αποτελούν έναν αριθμό που δύσκολα μπορεί να καταγραφεί».
Σε αυτήν την κατηγορία ανήκουν και τα ζευγάρια του ίδιου φύλου, που ενώ δεν μπορούν να παντρευτούν επισήμως στη χώρα μας, επιλέγουν να κάνουν μια συμβολική τελετή. Το «Nice Day», μεταξύ άλλων, παρουσιάζει και μια τέτοια περίπτωση.
Απαιτούνται κανόνες και ποιότητα
«Η Ελλάδα πρέπει να το εκμεταλλευτεί όλο αυτό. Γιατί δεν αφορά μόνο τους οργανωτές των γάμων, αλλά και τα καράβια, τα αεροπλάνα, τα ξενοδοχεία, τα εστιατόρια, τις ξεναγήσεις, τα μουσεία, τους DJ, τους ανθοπώλες, τους μουσικούς, τους αισθητικούς...» τονίζει στην «Κ» η κ. Λίλα Κωνσταντινίδη, που δραστηριοποείται στη Σαντορίνη, στην εν λόγω «αγορά». Αλλά, ας ρίξουμε μια ματιά και στην αρχική σελίδα www. visitgreece. gr του ΕΟΤ. Ενας από τους βασικούς συνδέσμους τιτλοφορείται «Romance in Greece». Αν τον ακολουθήσετε, θα σας προσφερθεί μια λεπτομερής περιγραφή του ελληνικού γάμου, αλλά ώς εκεί. «Πρέπει να καταλάβουμε ότι το destination wedding πέφτει μέσα στην κατηγορία του εναλλακτικού τουρισμού» αναφέρει στην «Κ» η κ. Στέλλα Χανιώτη, επίσης ειδική επί του θέματος. «Ο ΕΟΤ καθυστέρησε πολύ να δώσει έμφαση π. χ. στην ελληνική κουζίνα. Το ίδιο συνέβη και με την Ελλάδα ως γαμήλιο προορισμό».
Νέες ιδέες
Από την άλλη, η κ. Donna Palimeri, εκπροσωπώντας το www. kefalonia-weddings. co. uk, η οποία ζει στην Ελλάδα εδώ και 23 χρόνια, επιμένει: «Εκνευρίζομαι όταν οι Ελληνες δεν κάνουν τίποτα για να “πουλήσουν’’ τον εαυτό τους. Δεν επιτρέπεται να περιμένουν ότι οι τουρίστες θα έρθουν μόνο και μόνο για τις παραλίες και τον καλό καιρό -αυτά προσφέρονται και αλλού και σε χαμηλότερες τιμές-, επομένως η Ελλάδα πρέπει να σκεφτεί νέες ιδέες και να επαναπροσδιορίσει το μεγαλείο του παρελθόντος, προσελκύοντας τόσο παλαιότερους επισκέπτες όσο και καινούργιους».
Οι πρωταγωνίστριες του «Nice Day for a Greek Wedding» συμφωνούν ότι δεν φτάνει μόνο ο ρομαντισμός, ο καλός καιρός και το ειδυλλιακό τοπίο. Χρειάζεται επιμονή σε υπηρεσίες υψηλής ποιότητας, αλλά και μια στοιχειώδης στήριξη από την πολιτεία. «Η αγορά έχει δημιουργηθεί από μόνη της» λέει η κ. Χανιώτη. «Δυστυχώς όμως, δεν υπάρχουν ακόμη θεσμοί και κανόνες που να ελέγχουν τον συγκεκριμένο τομέα, όπως συμβαίνει με τα ξενοδοχεία για παράδειγμα».
Μία πραγματικά όμορφη ιστορία
Δύο άνδρες, και οι δύο σοβαρά άρρωστοι, έμεναν στο ίδιο δωμάτιο ενός νοσοκομείου..
Ο ένας άνδρας αφηνόταν να σηκωθεί όρθιος στο κρεβάτι του για μία ώρα κάθε απόγευμα για να κατέβουνε υγρά από τα πνευμόνια του.
Το κρεβάτι του βρισκόταν δίπλα στο μοναδικό παράθυρο του δωματίου.
Ο άλλος άνδρας έπρεπε να περνάει όλη την ώρα του ξαπλωμένος.
Οι άνδρες μιλούσαν για ώρες αδιάκοπα. Μιλούσαν για τις γυναίκες τους και τις οικογένειές τους, τα σπίτια τους, τις δουλειές τους, τη θητεία τους στο στρατό, πού πήγαν διακοπές.
Κάθε απόγευμα, όταν ο άνδρας δίπλα στο παράθυρο μπορούσε να σηκωθεί, περνούσε την ώρα του περιγράφοντας στον «συγκάτοικό» του όλα όσα μπορούσε να δει έξω από το παράθυρο.
Ο άνδρας στο άλλο κρεβάτι άρχιζε να ζει για αυτές τις περιόδους μίας ώρας όπου μπορούσε να ανοιχτεί και να ζωογονηθεί ο δικός του κόσμος από όλη τη δραστηριότητα και χρώμα από τον κόσμο εκεί έξω.
Το παράθυρο έβλεπε ένα πάρκο με μια όμορφη λιμνούλα.
Πάπιες και κύκνοι έπαιζαν στα νερά ενώ παιδιά αρμένιζαν τα καραβάκια τους. Ερωτευμένοι νέοι περπατούσαν χέρι-χέρι ανάμεσα σε κάθε χρώματος λουλούδια και μια ωραία θέα του ορίζοντα της πόλης μπορούσε να ειδωθεί στο βάθος.
Καθώς ο άνδρας στο παράθυρο περιέγραφε όλο αυτό με θεσπέσια λεπτομέρεια, ο άνδρας στο άλλο μέρος του δωματίου έκλεινε τα μάτια του και φανταζόταν αυτό το γραφικό σκηνικό.
Ένα ζεστό απόγευμα, ο άνδρας στο παράθυρο περιέγραφε μία παρέλαση που περνούσε.
Αν και ο άλλος άνδρας δεν μπορούσε να ακούσει τη φιλαρμονική - μπορούσε να τη δει στο μάτι του μυαλού του καθώς ο κύριος δίπλα στο παράθυρο το απεικόνιζε με παραστατικές λέξεις.
Μέρες, βδομάδες και μήνες πέρασαν.
Ένα πρωί, η πρωινή νοσοκόμα ήρθε να τους φέρει νερά για το μπάνιο τους μόνο για να δει το άψυχο σώμα του άνδρα δίπλα στο παράθυρο, ο οποίος πέθανε ειρηνικά στον ύπνο του.
Ξαφνιάστηκε και κάλεσε τους θεράποντες ιατρούς να πάρουν το νεκρό σώμα.
Όταν θεωρήθηκε πρέπον, ο άλλος άνδρας ρώτησε αν θα μπορούσε να μεταφερθεί δίπλα στο παράθυρο. Η νοσοκόμα ευχαρίστως έκανε την αλλαγή, και εφ' όσον σιγουρεύτηκε ότι ο άνδρας αισθανόταν άνετα, τον άφησε μόνο.
Σιγά, επώδυνα, στήριξε τον εαυτό του στον ένα του αγκώνα να δει για πρώτη φορά του τον έξω κόσμο.
Πάσχισε να γείρει να δει έξω από το παράθυρο δίπλα στο κρεβάτι.
Αντίκρισε ένα λευκό τοίχο.
Ο άνδρας ρώτησε τη νοσοκόμα τι θα μπορούσε να ανάγκασε το συχωρεμένο συγκάτοικό του ο οποίος περιέγραφε τόσο έξοχα πράγματα έξω από το παράθυρο.
Η νοσοκόμα αποκρίθηκε πως ο άνδρας ήταν τυφλός και δεν μπορούσε να δει ούτε τον τοίχο.
Πρόσθεσε, 'Ίσως ήθελε απλά να σου δώσει θάρρος.'
Επίλογος:
Υπάρχει πελώρια ευτυχία στο να κάνεις τους άλλους ευτυχισμένους, παρά τις δική μας κατάσταση.
Μοιρασμένη λύπη είναι μισή λύπη, αλλά η ευτυχία, όταν μοιράζεται, διπλασιάζεται.
Αν θες να νιώθεις πλούσιος, απλά μέτρα όλα τα πράγματα που έχεις τα οποία δεν αγοράζονται με χρήματα.
'Το σήμερα είναι ένα δώρο, γι' αυτό αποκαλείται ' Το παρόν.' (Present)< /I>
Η προέλευση από αυτό το γράμμα είναι άγνωστη, αλλά φέρνει καλή τύχη σε όποιον το διαδίδει.
Μην κρατήσεις αυτό το γράμμα.
Απλά προώθησέ το στους φίλους στους οποίους θες να ευχηθείς ευλογία.
Elsa Lourandaki
Consultant of Health Nutrition
Tel: +30 6944 591109
www.fit-beauty-lifestyle.gr
Ο Τσώρτσιλ, οι στρατηγοί και οι κατσαπλιάδες
Του Χαριδημου Κ. Τσουκα*
«Εσύ νομίζεις ότι, κατά βάθος, υφαίνεις ένα κομμάτι πανί: διότι κάθεσαι μπροστά σε έναν αργαλειό –κι ας είναι άδειος– και κάνεις τις κινήσεις του υφαντή.»
ΛΟΥΝΤΒΙΧ ΒΙΤΓΚΕΝΣΤΑΪΝ
Αν είδατε την τηλεοπτική συνέντευξη του Αλέκου Παπαδόπουλου στον Αλέξη Παπαχελά («ΣΚΑΪ», 28/3/2011), είχατε την ευκαιρία να απολαύσετε έναν ευθύβολο, τολμηρό, σχεδόν τσωρτσιλικό, πολιτικό λόγο. Βέβαια, ο κ. Παπαδόπουλος δεν κυβερνά τη χώρα για να μας πει, όπως ο Τσώρτσιλ στη Βουλή των Κοινοτήτων, τον Μάιο 1940, «δεν έχω τίποτα να σας προσφέρω παρά μόνο αίμα, μόχθο, δάκρυα και ιδρώτα», αλλά μας προειδοποίησε (όχι για πρώτη φορά) ευθέως: αν συνεχίσουμε όπως πάμε, θα γκρεμοτσακιστούμε. Πολλές και εύστοχες οι επισημάνσεις του, ξεχωρίζω (και επεκτείνω) τρεις.
Πρώτον, ακόμα και σε συνθήκες χρεοκοπίας «δεν έχουν διαμορφωθεί όροι εθνικής αυτογνωσίας» (ο.π.). Κυβερνώντες και κυβερνώμενοι έχουμε εθιστεί στην αυταπάτη· επειδή καθόμαστε μπροστά στον αργαλειό νομίζουμε ότι υφαίνουμε. «Μαλακώνουμε τις λέξεις» (ο.π.), προκειμένου να αποφύγουμε την οδυνηρή αυτοεξέταση. Μιλάμε λ.χ. για «μνημόνιο» όταν τελούμε υπό «διεθνή οικονομικό έλεγχο»· θεωρούμε ότι είμαστε υπό «επιτήρηση», όταν βρισκόμαστε «υπό χρεοστάσιο»· αναρωτιόμαστε αν θα «χρεοκοπήσουμε», ενώ το πραγματικό ερώτημα είναι αν θα «καταρρεύσουμε». Βαφτίζουμε «μεταρρυθμίσεις» διάφορες «διευθετήσεις». Τα δανεικά και οι κοινοτικές εισροές μάς έκαναν να μπερδέψουμε την «ανάπτυξη» με τη «μεγέθυνση». Ζούμε στη σύγχυση και την άρνηση: νιώθουμε ότι το παιχνίδι τελειώνει, αλλά δεν έχουμε μάθει κάποιο άλλο, γι’ αυτό και γαντζωνόμαστε στο παλιό.
Δεύτερο, ακόμη και σήμερα, η δύναμη του λαϊκισμού είναι κυρίαρχη. Εχουμε μάθει να κατανοούμε τον εαυτό μας κυρίως υπό το πρίσμα του θυματοποιητικού λαϊκισμού (πασπαλισμένο, συνήθως, με εθνικό κουτσαβακισμό). Η ανατολικόστροφη (προνεωτερική) πλευρά μας δεν επιτρέπει στη δυτικόστροφη (νεωτερική) να πάρει τα ηνία. Δεν πρόκειται μόνο για το πελατειακό κράτος, την κατάχρηση εξουσίας και τη διαφθορά. Αυτά είναι τα συμπτώματα. Οι αιτίες της παθογένειας πρέπει να αναζητηθούν στην ιστορικά διαμορφωμένη πολιτική νοο-τροπία μας. Ο λαϊκισμός, στο μέτρο που εκφράζει το κυρίαρχο φαντασιακό στην κοινωνία, τροφοδοτεί τη διαρκή θυματοποίηση του «λαού» (μειώνοντας σημαντικά την ικανότητα αυτογνωσίας), θραύει τη σχέση πράξεων και συνεπειών (καλλιεργώντας την ανευθυνότητα και την απληστία), και ενισχύει στο λαό–πελάτη τη νηπιακή επιθυμία να ικανοποιούνται όλες οι επιθυμίες του. Ενώ η θεσμική λογική κανοναρχεί, ελέγχει και ιεραρχεί προτεραιότητες, η λαϊκιστική λογική είναι παρορμητική, ισοπεδώνει και χυλοποιεί.
Τρίτο, και πιο μελαγχολικό, «οι δυνάμεις που διαχειρίζονται (τη χώρα) είναι οι δυνάμεις που την έφεραν στη χρεοκοπία. Και είναι αντίνομο να λέμε, κάποιος ο οποίος οδήγησε μια χώρα στη χρεοκοπία θα τη σώσει. Δεν γίνεται αυτό το πράγμα» (ο.π.). Γιατί; Για τρεις λόγους – νοητικούς, συμβολικούς και ψυχολογικούς. Οι λαϊκιστές και φαύλοι κομματάνθρωποι που έσπρωξαν τη χώρα στη χρεοκοπία δεν διαθέτουν εναλλακτική γλώσσα περιγραφής των προβλημάτων (άρα δεν μπορούν να φανταστούν νέες λύσεις), δεν συμβολίζουν το καινούργιο (άρα αδυνατούν να μας εμπνεύσουν), ούτε έχουν τα «ψυχικά κουράγια» (ο.π.) (άρα δεν μπορούν να επιμείνουν και να συγκρουσθούν). Είναι δύσκολο έως αδύνατο να ξεφύγουν από τον πολιτικό «Κυνόδοντα» όσοι γαλουχήθηκαν, σταδιοδρόμησαν και πλούτισαν στην πολιτική σχολή του Ανδρέα Παπανδρέου.
Γιατί μας εντυπωσιάζει ο λόγος του κ. Παπαδόπουλου; Κατ’ αρχάς νιώθεις ότι δεν κάνει δημόσιες σχέσεις: το ύφος του είναι βλοσυρό, οι λέξεις του συχνά κοφτερές. Διαισθάνεσαι ότι πιστεύει αυτά που λέει, ξέρεις ότι τα έλεγε πάντα. Ως υπουργός διακρίθηκε για τη μεταρρυθμιστική επιμονή του. Ηταν ένας σύγχρονος σοσιαλδημοκράτης σε ένα κόμμα που θύμιζε περισσότερο βαλκανικού τύπου οικογενειακή επιχείρηση, με συγκολλητική ιδεολογία τον αριστερόστροφο λαϊκισμό.
Συγκρίνετε τον «βαρύ» λόγο του κ. Παπαδόπουλου με την κενολογία των πολιτικάντηδων, και δείτε τη διαφορά. Η κυρία με το χαμόγελο–μάσκα, υπόδειγμα αυτοεξυπηρετικής φιλοδοξίας και ρουσφετολογικής φαυλότητας, ανακάλυψε πρόσφατα το εθνικό συμφέρον! «Εάν το πολιτικό σύστημα δεν αντιληφθεί ότι πρέπει να βάλει το συμφέρον της πατρίδας, πάνω από τα κομματικά συμφέροντα, τότε η χώρα θα πάρει τον κάτω δρόμο», ανακοίνωσε η κυρία Μπακογιάννη. Ο πρωθυπουργός και ο υπουργός Οικονομικών νομίζουν ότι θα μας κάνουν αισιόδοξους με την προσποιητά θετική ρητορική τους («το 2012 έτος ανάπτυξης»), όχι με την ωμή ειλικρίνεια και την αταλάντευτη αποφασιστικότητά τους. Αφού δεν διαθέτουν το τσωρτσιλικό έρμα για να υποσχεθούν ενοχλητικές θυσίες, προσφεύγουν προπαγανδιστικά σε ασκήσεις θετικής ψυχολογίας!
Οταν άκουγες τον Τσώρτσιλ τον καιρό του Πολέμου, είχες την αίσθηση ότι σε κυβερνάει κάποιος που έζησε όλη του τη ζωή γι’ αυτή τη στιγμή. Δεν σου υποσχόταν βέβαιη νίκη, αλλά «ιδρώτα, δάκρυα και αίμα». Ενιωθες ότι μπορείς να τον εμπιστευθείς· οι θυσίες σου θα έπιαναν τόπο. Οταν ακούς τον Παπανδρέου Γ΄, νιώθεις ότι σε κυβερνά ο γιος του ιδρυτή της επιχείρησης που, βαθιά μέσα του, δεν θέλει (και δεν μπορεί) να κάνει αυτή τη δουλειά. Οταν ακούς τα παιδιά της πράσινης νομενκλατούρας –τον Μαγκριώτη και τη Γεννηματά, τον Σκανδαλίδη και τον Παπουτσή, τον Κουσελά και την Αποστολάκη– να μπουρδολογούν στα ΜΜΕ, αντιλαμβάνεσαι πόσο εύκολο είναι να πέσει η χώρα στο γκρεμό που χάσκει μπροστά της· συνειδητοποιείς ότι οι θυσίες σου μάλλον θα πάνε στο βρόντο. Κοιτάζεις από την άλλη μεριά τα παιδιά της γαλάζιας νομενκλατούρας και μελαγχολείς βαθιά· σε πνίγει η απελπισία – κι ο θυμός.
Εξοστρακίσαμε τους ικανούς στρατηγούς από την πόλη. Ας μην απορούμε που μας απέμειναν οι κατσαπλιάδες.
* Ο κ. Χ. Κ. Τσούκας (htsoukas@gmail.com) είναι καθηγητής στα Πανεπιστήμια Κύπρου και Warwick.
αναζητώντας την αλήθεια...
αναζητώντας την αλήθεια. ένας δρόμος δίχως περιορισμούς αλλά με έναν στόχο, τη δικαίωση.
seeking the truth. a street without restrictions but with a goal, justice.
on youtube
-
---------- Προωθημένο μήνυμα ---------- Από: To Xamogelo tou Paidiou < hamogelo.newsletter@gmail.com > Ημερομηνία: 11 Μαρτίου 2010 7:...
-
Εσεις, εμεις και οι άλλοι Ο Ιωάννης Γ. Μιχαηλίδης https://www.olivemagazine.gr/…/%CF%84%CE%BF-%CE%BC%...
-
Πλούταρχος (92 π.Χ.): “Περὶ τοῦ μὴ δεῖν δανείζεσθαι” «Το δανείζεσθαι της εσχάτης αφροσύνης και μ...
