Γραφειοκρατία με ονοματεπώνυμο!
Πολύς θόρυβος γίνεται από προχθές σχετικά με την υποχρέωση δήλωσης των στοιχείων ταυτότητας σε περίπτωση αγοράς καρτοκινητού. Έτσι, λέει, θα καταπολεμηθεί η εγκληματικότητα. Το βέβαιο είναι ότι με ένα τέτοιο, πρόχειρα φτιαγμένο γραφειοκρατικό κατασκεύασμα μάλλον με τη λογική τα βάζουν -και με την αγορά που τους δίνει εκατομμύρια ευρώ κάθε χρόνο- παρά με την εγκληματικότητα. Η γραφειοκρατία είναι επώνυμη και στην προκειμένη περίπτωση ονομάζεται προχειρότητα. Κάποιοι, προκειμένου να καλύψουν την ανικανότητά τους και να δείξουν ότι κάτι κάνουν λειτουργούν τελείως σπασμωδικά εφαρμόζοντας όλες μαζί τις συνταγές management που θα έπρεπε να αποφύγουν, όπως:
To management της μαργαρίτας: Να το κάνω; Να μην το κάνω; (Υπάρχει μία επιστολή εδώ και καιρό και δημοσιοποιείται μόλις τώρα…)
To management του ελικοπτέρου: Πετάμε πάνω από το πρόβλημα, σηκώνουμε σκόνη και φεύγουμε πάλι. (Αυτό ακριβώς που κάνουν σήμερα!)
To management του κροκοδείλου: Μεγάλο στόμα μικρό μυαλό. (Το μεγάλο στόμα είναι τα ΜΜΕ που είναι η ντουντούκα της εκάστοτε κυβέρνησης. Κάποιοι βάλθηκαν να μας πείσουν ότι έτσι γίνεται στην Εσπερία, αλλά είναι βαθιά νυχτωμένοι. Αυτό για το μυαλό δεν θα το σχολιάσω γιατί δεν έχω τα χρήματα να οργανώσω μία χλιδάτη απόδραση έτσι και με στείλουν στον Κορυδαλλό)
To management του μαγγανοπήγαδου: πάντα σε κίνηση αλλά χωρίς να γίνεται καμία πρόοδος (Απλά, η ελληνική πραγματικότητα…)
To management του Μωυσή: Έβαλε τους ανθρώπους του στην έρημο και περίμενε το θαύμα (περίπου όπως ψάχνουν σήμερα να βρουν τον Παλαιοκώστα).
Ας δούμε όμως γιατί το μέτρο -με τον τρόπο που πάει να εφαρμοστεί- είναι βλακώδες, πρόχειρο και ως εκ τούτου καταδικασμένο να αποτύχει, ενώ παράλληλα θα προκαλέσει μύρια προβλήματα:
1) Σε όλες τις χώρες όπου έχει εφαρμοστεί προϋπήρχε διάλογος με τις εταιρείες και εξετάστηκαν όλες οι παράμετροι καθώς και οι επιπτώσεις στην αγορά. Η κινητή είναι η χρυσοτόκος όρνιθα και τα δίκτυα συνεισφέρουν σημαντικά στον δημόσιο κορβανά. Αν εφαρμοστεί ο νόμος θα θίξει σε κάποιο βαθμό το 40-45% των εσόδων των δικτύων και εύκολα μπορεί να καταλάβει κανείς τι σημαίνει αυτό σε μία εποχή που τα ταμεία είναι άδεια.
2) Η καρτοκινητή αφορά 13.000.000 χρήστες ήτοι το 65% της αγοράς. Πιστεύει το κράτος ότι έχει τη δυνατότητα να ελέγξει τη χρήση 13.000.000 συσκευών; Και αν ναι τότε γιατί δεν βρίσκει τις κλεμμένες συσκευές από το ΙΜΕΙ (που είναι μόνο μερικές χιλιάδες) έτσι για να μας δώσει ένα δείγμα των ικανοτήτων του;
3) Ήδη στην αγορά κυκλοφορούν εκατοντάδες χιλιάδες κάρτες SIM. Πως θα ελεγχθεί η χρήση όλων αυτών; Επίσης κάθε μέρα κλέβονται δεκάδες κινητά. Πως θα ξέρουν οι ιθύνοντες ποια από αυτά θα χρησιμοποιηθούν για «κακό» σκοπό;
4) Πως θα καλυφθεί η ανάγκη των 2.000.000 λαθρομεταναστών που δεν θα μπορούν να αγοράσουν επώνυμα; Είναι προφανές ότι το μέτρο θα δημιουργήσει μία ζήτηση για «μαύρες» κάρτες και ως εκ τούτου μία μαύρη αγορά αφού πολλοί θα σπεύσουν να καλύψουν τη συγκεκριμένη ανάγκη μέσω της παραοικονομίας (αφού δεν θα μπορεί να γίνει νόμιμα). Όλοι ξέρουμε ότι μεγάλο μέρος της διακίνησης καρτών γίνεται από αλλοδαπούς. Ποιος θα τους αστυνομεύσει όλους αυτούς; Οι ίδιοι που αδυνατούν να αστυνομεύσουν τη μεγαλύτερη φυλακή της χώρας;
5) Τι θα γίνει με τα 15.000.000 τουρίστες που έρχονται κάθε χρόνο στη χώρα μας; Πως θα ελεγχθούν; Θα παραδίδουν το κινητό στην άφιξη και θα τους το επιστρέφουμε στην αναχώρηση;
6) Ποιος θα εμποδίσει κάποιον ο οποίος θέλει να παρανομήσει να πάει σε μία χώρα που η καρτοκινητή διακινείται ελεύθερα να πάρει μερικές κάρτες, να τις φορτώσει και να κάνει τη δουλειά του; Όποιος έχει λόγο να κάνει κάτι βρίσκει και τον τρόπο...
7) Η διακίνηση των καρτών εκτός από τους μετανάστες γίνεται από τα περίπτερα και τα ψιλικατζίδικα σε όλη τη χώρα. Έχει σκεφτεί / υπολογίσει κανείς τι επιπτώσεις θα έχει το μέτρο στο οικοσύστημα της αγοράς και μάλιστα σε περίοδο κρίσης;
8) Σε πολλές χώρες τα καταστήματα που ανήκουν στα δίκτυα ζητούν στοιχεία ταυτότητας (Γαλλία, Γερμανία, Ιταλία, Ισπανία) αλλά τα κιόσκια όχι. Ο υπογράφων αγόρασε μόλις πριν από 10 ημέρες πέντε κάρτες SIM στην Ισπανία -για τις ανάγκες της συντακτικής ομάδας στη Smart Press- χωρίς να του ζητηθεί κανένα στοιχείο ταυτότητας (ενώ πέρσι που αγοράσαμε από την Telefonica μας ζητήθηκε το διαβατήριο).
Υπάρχει λύση;
Φυσικά και υπάρχει!
Η πρώτη που είναι και άμεση είναι να βάλουν ένα jammer -κοστίζουν από 5 μέχρι 10.000 ευρώ) στον Κορυδαλλό μπλοκάροντας όλα τα κινητά μέσα στις φυλακές (sorry κύριε Διευθυντά μου και το δικό σας...)
Η δεύτερη είναι να ξεκινήσουν έναν διάλογο με τις εταιρείες κινητής και εφόσον αποφασιστεί να γίνει κάποια τέτοια κίνηση αυτό να γίνει μεθοδευμένα, προσεκτικά, με τη γνώμη των ειδικών και σταδιακά, εξετάζοντας τις επιπτώσεις που θα έχει στο όλο οικοσύστημα.
Σε κάθε περίπτωση οι εταιρείες έχουν αποδείξει ότι σέβονται το νόμο και είναι γνωστό ότι έχουν συμβάλλει στην εξιχνίαση αρκετών υποθέσεων. Σε κάποιες περιπτώσεις μάλιστα οι ίδιες οι αρχές «καμαρώνοντας» κατά τη σύλληψη έχουν προδώσει αρκετά μυστικά (όπως π.χ. ότι μπορούν ακόμα και αν αλλάξει η SIM να εντοπίζουν το κινητό). Αποτέλεσμα; Στην επόμενη περίπτωση οι απαγωγείς χρησιμοποιούσαν ένα κινητό και το πέταγαν…
Ας ξεκινήσει λοιπόν ένας διάλογος για να βρεθεί μία ψύχραιμη και σωστή λύση στο πρόβλημα. Διαφορετικά θα αποδειχθεί για μια ακόμη φορά αυτό που έχει πει ο Honore de Balzac: «Γραφειοκρατία είναι ένας τεράστιος μηχανισμός που τον χειρίζονται πυγμαίοι».
